به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در بیشکک،«الکساندر سامسانوف» تحلیلگر روس با انتشار مقالهای در وبسایت«کانت.وز» ضمن بررسی پیوندهای تاریخی و معاصر میان واشنگتن و «ریاض»، مینویسد: در راستای اهداف آمریکا، کارهای بد زیادی به دست سعودها انجام شده و حالا پروسه از بین بردن پادشاهی عربستان سعودی آغاز میگردد زیرا بجای آن باید به اصطلاح «اسرائیل بزرگ» ظهور کند. اخلالگران فعلا برنامههای خود را عوض نکردند: خاورمیانه باید نابود و محو شود.
وی در بخش نخست مقاله خود آورده است: پادشاهیهای عرب که در مدت طولانی از متحدان با اولویت آمریکا به شمار میرفتند، در حال حاضر میبینند که واشنگتن به آسانی از «دوستان» سابق خود خلاص میشود و با این کار خود نشان میدهد که برای امپراطوری آمریکا «دشمنان و دوستان دائمی وجود ندارد، فقط منافع دائمی وجود دارند».
همانطور که نخست وزیر انگلستان در قرن 19 میگفت، «فکر کردن اینکه یک کشور میتواند متحد یا دشمن دائمی انگلستان باشد، کوتاهبینانه است. ما نه متحدان و نه دشمنان تغییرناپذیر نداریم. فقط منافع ما تغییرناپذیر و ماندگار هستند و وظیفهای ما اطاعت کردن از آن است»، آنگلوساکسونها امروزه هم به این اصل پایبند هستند.
اوباما پادشاهان خلیج فارس را «سواران بیاحتیاط» خواند
16 مارس در مجله «The Atlantic Magazine» مقاله «جفری گولدبرگ» تحت عنوان «دکترین اوباما« منتشر شد.
در این مقاله پارهای از گفتگوهای مؤلف با رئیس جمهور آمریکا آمده است و برای اولین بار اظهارات اوباما منتشر گردید که در آن نه فقط از عربستان سعودی انتقاد شد بلکه صلاحیت همکاری استراتژیک بعدی آمریکا با آلسعود زیر سؤال برده شد.
اوباما اظهار داشت که عربستان سعودی باید زندگی کردن در کنار ایران را یاد بگیرد و حوزههای نفوذ را با این کشور تقسیم کند. یعنی به «ریاض» فهماندند که واشنگتن مانند قبل در صورت وقوع درگیری با ایران، اقدامات عربستان را توجیه نمیکند و به طور مشخص طرفدار عربستان نخواهد بود.
رئیس جمهور آمریکا همچنین از تأثیر منفی اسلام وهابی بر روی ثبات قاره آسیا سخن راند و گفت: «آلسعود و عربهای دیگر از کشورهای خلیج فارس اساتید و وعاظ زیادی را به اندونزی فرستادند و پول زیادی را در آنجا صرف کردند. آلسعود در دهه 90 بر روی مدارس وهابی سرمایهگذاریهای بزرگی انجام دادهاند و اسلام بینادگرا را که خاندان عربستان پیش میبرند، آموزش میدادند».
به سؤال مستقیم آیا عربستان سعودی متحد آمریکا است یا نه؟ رئیس جمهور آمریکا لبخندی زد و گفت: «همه چیز خیلی پیچیده است» و باراک اوباما پادشاهان خلیج فارس را «سواران بیاحتیاط» خواند.
با این وجود، در سالیان اخیر به طور نسبی اتحاد سیاسی واشنگتن با ریاض یکی از استراتژیهای اساسی این کشور در خاورمیانه بود.
عقد پیمان استراتژیک میان ریاض و واشنگتن
مناسبات 2 کشور از طریق سند به اصطلاح «پیمان کوئینسی» پیش برده میشوند که در سال 1945 بین «فرانکلین روزولت» رئیس جمهور آمریکا و پادشاه «عبد العزیز» بنیانگذار عربستان سعودی معاصر در رزمناو «کوئینس» منعقد شده بود.
در این پیمان نکات زیر آمدهاند:
1. آمریکا امنیت عربستان سعودی و خانواده پادشاهی را تضمین میکند. ارتش آمریکا در خاک پادشاهی عربستان مستقر میشوند. آمریکا دستیابی به سلاحهای روز را در اختیار عربستان قرار میدهد؛
2. آلسعود امنیت انرژی آمریکا را با صادر نفت بدون وفقه تضمین میکند.
در نتیجه، اتحاد استراتژیکی تأسیس گردید که به عربستان سعودی امنیت ارائه میکرد و به آمریکا اجازه استفاده از منابع انرژی پادشاهیهای عربی و خاک آنها برای استقرار ارتش خود را میداد.
در شرایط مقابله جهانی با کشورهای سوسیالیستی به ریاست اتحاد جماهیر شوروی و توسعه جنبشهای ملیگرایانه چپ در کشورهای عربی، این پیمان از اهمیت استراتژیکی برخوردار بود و در واقع این اتحاد، اتحادیه قدرتهای گذشته علیه پروژه شوروی بود.
تمدن سرمایهداری، جهان غرب و قرون وسطی و همچنین پادشاهیهای عرب مال زمان گذشته هستند و به همین خاطر اتحاد بین عربستان سعودی و آمریکا، اتحاد گذشته علیه آینده روشن تمام بشریت بود.
حال آنکه رؤسای غرب و متحدان عربی آن نمیتوانستند اجازه بدهند تا تمدن شوروی غالب شود و به همین دلیل آنها برای تخریب اتحاد شوروی، تمدن روسی و حفظ قدرت خود، تمام نیروهای خویش را صرف کردند.